Ain't no valley low enough

Gister zijn we de hele dag in de Grand Canyon geweest. We hadden hier geen bereik met onze telefoons en het wifi in de lodge werkte ook voor geen meter, vandaar vandaag 2 blogs om de schade in te halen.

In GC kun je via verschillende routes de canyon bekijken, sommige punten kun je zelf komen maar bij de meeste maak je gebruik van een gratis shuttlebus. Wij hebben overdag de rode route genomen en zijn bij bijna alle viewpoints geweest. Het is steeds maar een paar kilometer van punt tot punt, maar voor je uitzicht maakt het zoveel verschil! Hoe verder we kwamen richting het eindpunt Hermits Rest, hoe meer wolken er zich samenpakte. In de verte hoorden we de donder al aankomen en kregen we waarschuwingen van de buschauffeur; thunder coming this way guys, seek shelter or go back to the village! We kozen (iets te laat dus volledig doorweekt) voor beschutting en hebben de storm uitgezeten met een bak hete koffie en chocolademelk in the touristshop daar. De flitsen waren schitterend, de donder echoode behoorlijk (beangstigend af en toe) en door de regen zagen we de andere rim niet eens meer. De route werd stilgelegd en de bussen brachten alleen nog mensen terug naar het dorp. Gelukkig klaarde het vrij snel op, reden de bussen weer en hebben we nadat we waren teruggekomen in het dorp ook de trail of time gelopen (voor pussy's hoor, gewoon geasfalteerd!).

De zonsondergang hebben we bekeken vanaf een rustig plekje bij Hopi Point. We hebben een timelapse, panoramafoto's, filmpjes en normale foto's gemaakt, maar waarschijnlijk zal niets uit deze collectie daadwerkelijk weergeven hoe indrukwekkend het in het echt was!