Deadliest catch

Donderdag moesten we van San Francisco naar ons hotel in Monterey, een kleine 2 uur rijden. Nadat we uitgeslapen en op de valreep op tijd uitgecheckt hadden, hebben ontbeten bij een leuk donutzaakje waar ze zelfs lekkere koffie hadden (dat zie je niet niet vaak, meestal is het niet-te-drinken-slappe-zooi).
We waren iets te vroeg bij het hotel in Monterey, maar dat was geen probleem. Een ander probleem bleek er wel te zijn.. Door verstoppingen in de riolering waren er 7 kamers onbruikbaar, waar onze er 1 van was. Meneer bood ons een ander hotel aan, tegen 30% korting. Na een blik geworpen te hebben op de brochure wisten we al gauw dat we dat niet wilden. Het zag er shady en kaal uit, er was geen zwembad of ontbijt en het lag tevens een dorp verder. Na wat gesteggel met deze man kon hij ons wel verplaatsen naar een kamer met 2 queensize bedden, ipv het kingsize bed wat we besteld hadden. Prima optie, waarom gaf hij dat niet als eerste? Tijdens onze inspectie van de kamer bleek dat het badkamerraampje niet op slot kon. Van buiten was hij gewoon open te schuiven, het hele slot ontbrak. Mijn fantastische alleskunner Ray heeft 2 kleerhangers er tussen gezet en voila! Het raampje kon niet meer open geschoven worden, that just had to do.. We wilden niet nog een keer gaan zeuren bij de receptie :)
Toen de bagage eenmaal veilig gesteld was zijn we naar de Fishermans wharf gegaan. Wat rond gekeken, foto's gemaakt, clam chouder geproefd en een restaurant uitgekozen. Ik had gefrituurde garnalen met een krokant laagje van oa limoen en kokos... Ray had een krab. Ja, ik hoor u denken.. een hele krab! Met poten en scharen en een lichaam en kleine kraaloogjes en alles, ook een tang om hem mee uit elkaar te knijpen, bah! Ik word weer misselijk als ik er aan terugdenk! Maar ik heb geproefd en hij was wel heel lekker!