Part II

Het gesloten hotel gaf een wifisignaal uit, maar helaas was dit beveiligd. Hier hadden we dus echt niets meer te zoeken. Via de andere kant ben ik de auto weer ingesprongen, daar zaten geen beesten :D De tomtom gaf aan dat er geen andere hotels in de buurt zaten. Gelukkig had Raymond hier wel bereik met zn telefoon, we zitten al dagen in the desert dus regelmatig geheel onbereikbaar. Even internet aangezet, via de app van booking.com gekeken en er bleek nog 1 motel te zijn. Deze heb ik gebeld, ze waren nog open en hadden ook plek!! Wat korte instructies gekregen over hoe we er moesten komen en een kwartiertje later stonden we voor de deur. Het was pikkedonker dus we hadden geen idee waar we moesten zijn. In de verste hoek van het gebouw brandde een klein neonlampje met 'Open'. Binnen zag het er allemaal wat oud uit en de dikke dude die door moest gaan als receptionist keek stoned uit zn ogen, maar oke, it beats sleeping in the car! We kregen de sleutel van kamer 10 en de wificode... b055m4n! Yeah, really.. Bossman, haha! We waren de eerste die dit konden vertalen zei hij. Ik heb uitgelegd dat het bij ons van de geeks is overgewaaid naar de 'breezermeisjes' en dus heel gebruikelijk is in NL. In de lobby en de gang liepen nog wat andere mensen. De kamer rook enorm naar luchtverfrisser, waarschijnlijk heeft hij er nog een bus in leeggespoten terwijl we onderweg waren. Het bed zag er netjes uit, de airco was gerepareerd met aluminiumfolie, het gordijntje voor het raam was een beetje gammel. Er was geen tv, maar wel een bank vol met vlekken. Het tapijt was dik, oud en verschoven. Aan de ene kant van de kamer zag je de kale vloer en aan de andere kant struikelde je over de heuvels. De vloer in de badkamer was stoffig en de douchebak was vies. Het toilet en de wastafel zagen er wel oke uit. We waren erg moe van deze lange dag dus zijn na tandenpoetsen meteen bed in gedoken.
's Ochtends wilden we ondanks de vieze douchebak toch wel even douchen. Ik was bang dat er een beest uit het putje zou komen als ik de kraan aan zou zetten, dus Ray ging eerst (met zn slippers aan). Ik heb hem niet moeten redden of horen gillen, dus vol vertrouwen stapte ik even later in zijn al natte slippers om ook te douchen. De warme kraan ging goed open, maar de koude kraan was te strak dichtgedraaid. Terwijl ik Ray roep voor hulp, trek ik het douchegordijn opzij zodat hij erbij kon zonder nat te worden.... En daar zat hij.. Mn grootste nachtmerrie!!!!! Ik weet niet wat het was, heb niet langer meer durven kijken dan die glimps die ik er per ongeluk van opving, maar het had voelsprieten, veel poten, was een beetje roestkleurig en zeker zo groot als mn pink, bleghhh :( Behalve gillen en wegrennen, moest ik door de zenuwen ook lachen en een beetje huilen. Toen Ray me getroost had en de ergste schrik weg was heeft hij de douche uitgezet en het gordijn een soort van teruggeduwd.
De stoner van de receptie was nergens te bekennen en de mensen in de lobby zeiden niks. We hebben de sleutel op de balie neergegooid en zijn met gierende banden weggereden. Misschien was in de auto slapen achteraf gezien toch een beter idee geweest.

We hebben deze dag in death valley doorgebracht, een paar mooie viewpoints gezien en een kleine hike gemaakt. Overal in het gebied reden testauto's van Kia/Hyundai rond, vormen afgeschermd met stoffen kappen, helemaal volgeladen met laptops en stickers op de ramen geplakt dat je er geenfoto's van mocht maken. Ray wist te vertellen dat dit hier heel gebruikelijk is, omdat je met deze weersomstandigheden en landschap de auto's optimaal kan testen. Stiekem hebben we er natuurlijk wel een paar foto's van genomen toen ze voor ons hotel geparkeerd stonden.

Ah, ons hotel, Stovepipe Wells! Wat een verademing. Schoon, ruim, goed onderhouden, aardige mensen, lekker eten! Lovely! De giftshop was ook heel mooi. Ze zijn 100 jaar geleden begonnen als Indian Trading Post en de handel met die mensen drijven ze nog steeds. Ze hadden dus hele andere dingen dan de rest van de giftshops die we tot nu toe gezien hebben. Hier ook eindelijk mn felbegeerde hoed kunnen scoren, ik ben er helemaal blij mee! De man van de giftshop , Rich, was een kletskous en vroeg waar we overnacht hadden in Vegas. Ik vertelde van het dichte hotel, dat we op zoek moesten naar wat anders en uiteindelijk bij the Amargosa Operahouse uit waren gekomen. Zn ogen werden groot en hij vroeg hoe we het ervaren hadden. Terwijl ik vertelde over hoe vervallen en smerig het was kwam er een andere klant meeluisteren, zij moest nog die kant op. Ze was er jaaaaren geleden eens op bezoek geweest en heeft toen een interessant gesprek gehad met de stokoude eigenaresse van de galerie die ook in het gebouw zit. Rich vertelde dat deze vrouw nog steeds in leven is, hij verstrekt vaak informatie aan toeristen en ghosthunters over deze plek. Ghosthunters? GHOSTHUNTERS? What the f#ck?Het motel schijnt een bekende haunted place te zijn, vandaar ook zijn interesse in hoe ons verblijf was. Ik twijfel nu werkelijk of de 'stille' mensen wel echt mensen waren..

In death valley hadden we een zwembad bij het verblijf, deze na het eten uitgeprobeerd. Was schoon en heerlijk om in af te koelen. Vannacht hebben we ondanks de airco die af en toe aansloeg ook heel goed geslapen. We zijn net in Bakersfield aangekomen en gaan morgen naar Sequoia!