Life; the moments that take your breath away

Vanochtend zijn we na een heerlijk ontbijtje bij de Days Inn al vroeg op pad gegaan naar Sequoia NP. Ray had niet zo goed geslapen dus ik reed terwijl hij nog een tukje probeerde te doen. Vanaf de snelweg naar het park toe rijd je door een schattig plaatsje, Lemon Cove. Hier staan duizenden fruitbomen en ook veel tentjes langs de weg waar ze vers fruit aanbieden. Gezien we over dezelfde weg terugmoesten hadden we ons voorgenomen op de terugweg wat mee te nemen.

Allereerst zijn we even naar het visitor center gegaan. Het was hier klein en druk maar we vingen op dat er bij de watervallen niets te zien was vanwege de aanhoudende droogte. Ook de crystal cave tours waren al zo goed als uitverkocht. Op naar het Giant Forrest dan maar, met die bomen zou iig niets gebeuren. De weg naar boven is een 2way asfaltweggetje vol met slingers en kronkels. Na een minuut of 20 rijden zagen we een leuk uitkijkpunt over een beekje met stroomversnelling. We hebben de auto aan de kant gezet en zijn naar beneden geklauterd. Het water was heerlijk koel en er stond bijna geen stroming. We hebben zelfs nog even gezwommen, genieten!
Terwijl de natte kleding opdroogde hebben we broodjes gesmeerd en geluncht aan de kant van de weg. Hier en daar nog wat andere viewpoints bekeken en daarna door middel van een mini-hike de General Sherman bezocht, de boom met de grootste omvang van dit park. Een ranger vertelde een boeiend verhaal over de historie van de boom en het park, al gauw was het tijd om weer richting de uitgang van het park te gaan.

In Lemon Cove kwamen we een kraampje tegen waar een zeer duidelijke Nederlandse vlag hing. De kraam was leeg maar op een bordje naast de selfservice stond; Wij spreken Nederlands. We hadden de auto nog niet geparkeerd en er kwam een oud mannetje aan op een soort quad. Hij stelde zich in het Engels voor als; Martin Berghuis. Op goed geluk zeiden wij; Goedemiddag Martin! Een glimlach brak door op zn gezicht en we werden meteen mee binnen gevraagd om Mamie de vrouw (die eigenlijk gewoon Eva heet) te ontmoeten. We hebben ruim 1,5 uur met hen zitten kletsen, wat een fantastisch lieve mensen! Verhaal in het kort; in 1960 zijn ze met hun 2 kleine kinderen naar Amerika gegaan, hebben altijd in southern california gewoond en sinds 18 jaar zijn ze met pensioen. Martin interesseert zich voor het kweken van bamboo, fruit en bijzondere planten. Hij heeft een gespecialiseerde boomgaard met zo'n 300 bomen. Veel soorten heeft hij zelf gekruist. We hebben een hele tas meegekregen om te proeven, wat een gastvrije mensen!